Wanneer ik mijn geld op de beurs beleg, stel ik meestal rendementsdoelstellingen op voor een periode op lange termijn. Hoe hoger deze streefcijfers zijn, hoe groter het risico om geld te verliezen. Er zijn manieren om dit te berekenen en te voorzien. Meer informatie over de berekening vindt u in dit artikel.
Variantie (VAR) en standaardafwijking (SD)
Op de aandelenmarkt verwijst volatiliteit naar het bereik van de variatie in de aandelenkoersen. Hoe hoger de volatiliteit, hoe groter het risico op waardeverlies. De variantie kwantificeert de mate van deze schommeling. Deze ligt tussen 0 en 1. Hoe lager het resultaat, hoe stabieler de prijs over een bepaalde periode is. Om de variantie te vinden, bereken ik het gemiddelde van de variaties van de waarde in kwestie over een bepaalde periode. Vervolgens tel ik de afwijkingen van het gemiddelde voor elke tijdseenheid bij elkaar op.
De standaardafwijking wordt ook gebruikt om de volatiliteit van financiële activa te kwantificeren. Deze is gelijk aan de vierkantswortel van de variantie. Het wordt vaak gebruikt door financiële analisten en individuele beleggers, vooral in veel technische indicatoren, zoals Bollinger bands.
Correlatie
Door de correlatie tussen de koersen van twee aandelen te berekenen kunt u uw portfolio doeltreffend diversifiëren en dus het risico op verlies verminderen. De wiskundige formule ervan houdt rekening met de variantie van de twee bestudeerde aandelen en hun covariantie (het verschil in volatiliteit tussen de twee koersen).
Het resultaat ligt steeds tussen -1 en 1:
- Hoe dichter het bij 1 ligt, hoe positiever de activaprijzen gecorreleerd zijn, d.w.z. dat zij in dezelfde richting bewegen,
- Omgekeerd geldt dat hoe dichter de correlatie bij -1 ligt, hoe negatiever de prijzen van de twee activa gecorreleerd zijn: zij bewegen dus elk in de tegenovergestelde richting,
- Wanneer het resultaat dicht bij 0 ligt, zijn de prijzen van de twee activa niet gecorreleerd.
Voor een evenwichtige beursportfolio is het raadzaam te beleggen in aandelen met een lage of negatieve correlatie, zodat de val van één van hen niet de val van de anderen betekent.
De bètacoëfficiënt
De bètacoëfficiënt, of kortweg bèta, is één van de belangrijkste instrumenten voor risicobeheer op de aandelenmarkt. Het wordt gebruikt om de volatiliteit van een activa te berekenen ten opzichte van de prijs van zijn referentie-index, in dit geval de benchmark. Het wordt berekend door de covariantie van de twee prijzen te delen door de variantie van de index.
Als de bèta gelijk is aan 1, volgt het bestudeerde activa de variaties van zijn benchmark. Als het lager is, is de volatiliteit lager, en omgekeerd als het resultaat hoger is dan 1.
Bent u een belegger? In dit artikel vindt u veel nuttige adviezen: Beleggen op de beurs, 5 crisisbestendige aandelen
Het CAPM
Het Capital Asset Pricing Model (CAPM) is de berekening van het verwachte rendement voor een aandeel op basis van het risico van kapitaalverlies. Het is een functie van de bèta van de activa en het verwachte rendement, en wordt gebruikt om de best mogelijke risico/rendementsverhouding te bepalen.
Weet u wat technische analyse is?
Technische analyse is een empirische methode om op de beurskoersen te anticiperen. Het wordt vooral gebruikt voor beleggingen op korte of zelfs zeer korte termijn. Het gebruik van zogenaamde technische indicatoren op basis van instrumenten als variantie en standaardafwijking maken betrekkelijk betrouwbare voorspellingen mogelijk.
Wanneer u op de beurs belegt, moet u weten dat het mogelijk is om na het kopen van uw aandelen dezelfde online bankruimte te gebruiken die u gebruikt om uw traditionele bankrekeningen te controleren.
